MIJNMERINGEN: Mauritspark en Mijnbouw
Wonen - werken - herinneren
2 februari t/m 21 april 2013
Onder deze titel presenteert Museum Het Domein herinneringen aan het mijnverleden en het leven in de Geleense wijk Mauritspark. Mijnmeringen is een samenstelling van twee woorden; mijn en herinneringen. Maar het is ook een speelse verwijzing naar mijmeringen ofwel bespiegelingen. Mensen en hun beleving staan centraal in dit project. Aan de hand van persoonlijke, kleine vertelsels van bewoners en oud-bewoners komt een verhaal tot stand dat gaat over de opkomst, de historie en het geplande verdwijnen van de wijk Mauritspark. Wie woonden er en hoe zag het leven in de wijk eruit, maar ook wat gaat de toekomst brengen.
Het onderzoek voor deze tentoonstelling is gedaan door studenten van de opleidingsminor ‘Omgaan met erfgoed’ van de Fontys Lerarenopleiding Sittard. De eerste groep van vijf studenten aardrijkskunde en geschiedenis ging aan de slag met de bouw- en bewoningsgeschiedenis. Zij verdiepten zich in de bewoning vanaf het bouwjaar van de wijk in 1928 en in de huizen die indertijd gebouwd werden als riante woonbuurt voor middelbaar en hoger personeel van de Staatsmijn Maurits. Een tweede groep van drie studenten is op pad gegaan met de videocamera en heeft bewoners en oud-bewoners geïnterviewd. In de expositie worden de resultaten van beide onderzoeken gepresenteerd. Onderwerpen die aan de orde komen zijn de saamhorigheid in de wijk, de prachtige flora en fauna, het beambtencasino, herinneringen aan de tennisclub en voetbalclub, het werken op de mijn en het standsverschil. Meneer Piet Cremers (oud-mijnwerker uit Geleen) vertelt bijvoorbeeld: “Iedereen kende z’n plaats. Ik kan me wel herinneren het was in de winterperiode. Er woonden toentertijd een aantal ingenieurs rondom het casino. Toen moesten we als jongens van de OVS (Ondergrondse Vakschool) bij de ingenieur een tuintje ‘winterklaar’ maken, bladeren harken etc. Daar kregen we van zijn vrouw een neuswarmertje (sigaret)voor. Je kreeg als OVS-er iedere maand een pakje shag. Dat was één van de argumenten om naar de mijn te gaan.”