De Onderstroom III
Dansen op de vulkaan 1977-1989
23 juni t/m 9 september 2012
De Onderstroom III, Dansen op de vulkaan (1977 – 1989) is de derde en laatste tentoonstelling in de reeks ‘De Onderstroom’. In de eerste tentoonstelling werd getoond hoe de tijdgeest van de jaren zestig ook de Westelijke Mijnstreek beroerde. De traditionele maatschappelijke instellingen – de katholieke kerk voorop – zagen vanaf de tweede helft van de jaren zestig hun invloedrijke positie stevig afbrokkelen. De onderstroom II liet zien hoe de prille en vrije jongerencultuur van de late jaren zestig zich in de jaren zeventig ontwikkelde tot een maatschappelijk laboratorium van verandering en experiment, waar jongeren zelf vorm gaven aan hun leven en liefdes.
In De Onderstroom III breken de roerige jaren tachtig aan. Het tijdperk van punk en radicaal activisme.
Dansen op de vulkaan. No future. Do it yourself. Gevleugelde slogans van een ‘verloren generatie’ die Nederland eind jaren zeventig, begin jaren tachtig doet wakker schrikken. Ook in de Westelijke Mijnstreek grijpt de wonderlijke mix van doemdenken en activistische creativiteit om zich heen. Vooral in Sittard ontstaat er een hele – deels door de punkbeweging geïnspireerde – infrastructuur van kraakpanden, actiegroepen, alternatieve hulpverlening en non-conformistisch vermaak. De Nieuwe Horizon, Kraakpand de Beukeboom, Kollektief Rampenplan, het JAC, het VJV, Donkiesjot, het Sirkeltheater, een broeierige Sociale Academie en de KWJ zijn de meest in het oog springende exponenten van deze alternatieve cultuur. Daarbinnen neemt overigens de punkbeweging een geheel eigen plek in. In Geleen is het vooral de kleine maar zeer actieve partij PSP die het de gevestigde politiek en instituties lastig maakt.
Er is geen regio in de provincie die in dit opzicht meer van zich doet spreken. De Westelijke Mijnstreek is gedurende de ‘lange jaren tachtig’ (grofweg de periode 1977 – 1989) het epicentrum van politiek activisme en alternatieve cultuur in Limburg.